Sonunda Balon Korkumu Yendim

Bugün sonunda balon korkumu yendim. Balonlarla ilk kez doğum günümde tanışmıştım. Kalabalık içerisinde kendilerine sevgiyle yaklaşıyordum ama yalnızken çok korkuyordum. Hatta bu korkumu yeneyim diye annem arasıra balon şişirmeye çalıştıkça da sürekli rahatsız oluyordum.

Bugün annemle Capitol'e gittik. Annem bana hamileyken hep Capitol'un zemin katındaki havuzun orada düşüncelere dalarmış. Benim kızım da büyüyüp bu havuza ve havaya kadar su fışkırtan fıskiyeye hayran hayran bakıp, sular havaya yükseldikçe çığlık atar mı diye düşünürmüş. Çünkü oraya gelen tüm çocuklar suları gördükçe çığlık çığlığa bağırıyorlar. İşte bugün beni bunun için oraya götürdü. Ama ben sularla hiç ilgilenmedim. İlgimi çeken 2 konu vardı. Yaşıtlarım ve de orada dağıtılan balonlar. Hemen her yerde yaptığım gibi yaşıtlarıma yaklaşıp onları severek geçirdim günün büyük bir bölümünü. Sonra da babam ile orada dağıtılan balonlardan aldık. Elimde 1 değil hem de 2 balonla koştum durdum bütün gün. Peşimden de babam koşturdu. Gerçekten zor bir iş, Allah kolaylık versin :)

Bir yandan gözlerime düşen uyku ama uyumama inadım, bir yandan da balonlarla birlikte koşuşturmalarım... Capitol ziyaretimizin kısa özeti.

Ha bir de bugünün ganimeti bir adet bebek. Emziğimi unutunca evde, annem tedirgin oldu ve de bana yeni bir emzik almak için Boyner'e girdi. Ben de ilk kez bir mağazada kendime bir oyuncak seçtim. Elim direkt ona doğru gitti ve elimden hiç bırakmadım. O benim yeni bebeğim. Adı: Ela. Size daha sonra resmini gösteririm. Çok ama çok şeker. Böylece bebek kardeşlerimle beraber dörtlüyü kurduk. Seda, Sıla, Ela ben de Dila :)

Günün kalan kısmı daha da heyecanlıydı. Capitol'den çıktık. Annemle Necla Anneanneye gittik. Türkan teyzemin annesine yani. Orada pasta-börek günü vardı. Neler oldu, neler? Anlatacağım. arkası Yarın :)