Üzerinden biraz zaman geçti ama yaz tatilimi size anlatmadan olmazdı. Annemle tatilimizi İzmir - Didim-Çınarcık üçgeninde geçirdik bu sene. Annem 2 hafta işten izin aldı. 2 kocaman hafta birlikte doya doya vakit geçirdik. İlk önce uçakla İzmir'e gittik. Havaalanına bizi İsmail Dede'm götürdü. Uçağa daha önce de binmişitim ama hatırlamıyordum. O nedenle bu binişim ilk sayılırdı. İzmir'e indiğimizde bizi babam karşıladı. Babam yazları Didim'de yaşıyor. Tatilimin bir bölümünde biz de Didim'de kaldık. Böylece ben babam, babaannem, dedem ve kuzenlerimle, halamı görmüş ve tanımış oldum.Annem de ben babamla olduğum zamanlarda denizin ve güneşin keyfini çıkarmaya çalıştı.
Didim'de çok güzel arkadaşlıklarım oldu. Köpüş Yılmaz, Deniz, Osman Abi ve de Osman Amca....
Bütün gün denize giriyor, oynuyor, geziyor ve yorgunluktan kendimi uykularda buluyordum.
Hayatımda ilk kez sabahları 10:00 da kalktığım, akşamları 23:00 te yattığım bir dönemim oldu. Dönüşte Efes, Selçuk, Şirince bir sürü yer gezdik.
Derken babama ve akrabalarıma veda ederek Çınarcık'a annanemin yanına geldik. Geldik ama hava yağmur çamur. Ne denize girdik, ne gezebildik. Biz de annemle halıda yüzdük bol bol. Aynı kitabı günde 3 kere okuduğumuz zamanlarımız da oldu, okey yani benim değimimle yapbozlardan kendimize yemek yaptığımız da :)
Derken günler su gibi akıp geçti. Annem yeniden işe döndü. Artık tatil ne demek çok iyi biliyorum. Her sabah anneme "bugün tatil mi?" diye soruyorum bir umutla :)
Geçen haftasonu doğum günü telaşımdan evimizle hiç ilgilenememiştim. Bu haftasonu buna fırsat buldum nihayet. Ağır bir sinüzit geçirmeme rağmen biriken ütüleri eritebildiğim için çok mutluyum :)
Gözümü açtım ki bir de göreyim. Evimizde çok cici bir abla var: Asya Ablam.
Annesi Eda teyze ile birlikte çoook uzak olan evlerinden benim için evimize gelmişler. Annem de ben de o kadar mutlu olduk ki. Asya ablamı çok sevdim. Tombik yanaklarından öptüm de öptüm işte oh! Sarıldım, onunla oynadım. O da bana sürekli birşeyler öğretme çabasıyla yandı tutuştu. Dedemin getirdiği oyuncağı nasıl kullanacağımı gösterdi. Hem Asya ablam hem de Eda teyzem bir sürü fotoğraflarımı çektiler. ve tabi onlarla da yine mum üfledim, dilek diledim :) Bu 3 kutlamada da aynı pastayı kullandık. Tutumluyuz yani merak etmeyin. Eda teyzem o kadar kibar ki pastamın yarım olduğu anlaşılmasın diye fotoğraf çekerken çok çaba harcadı. ama ben burada açıkladım durumu şimdi, nolcak? Tüh, tüh! :)
Bu arada her zamanki gibi bütün hazırlıklar ve de mamalar için anneanneme ayrı bir teşekkür etmeyi unutmayayım, Ellerine sağlık Huriş'cim!
Ardından annemin lise arkadaşı Tuğba teyze ve de kızı Nehir ablam geldiler. Evimiz kocaman bir kalabalıkla doluyordu giderek. Nehir ablamla da oynadım, özellikle bebeklerine çok ilgi gösterdim. O da benim salıncağımla ilgilenmiş sanırım :)
Derken babam elinde pastamla geldi. Evimiz giderek kalabalıklaşıyordu ve ben her kapı çalışında "kim o" diye muzip muzip sesleniyordum.
Ardından Asu, Murtaza amca ve de oğlu Doğu abi, eski dostum Fırat ve ailesi ve de en son Deniz abla ve Seçkin abinin de katılmasıyla tüm kadromuz tamamlanmış oldu.
Doğu abinin benim yanaklarımla ilgili projeleri var. Yanaklarım çok güzelmiş, onları ısırıp ısırıp yiyecekmiş. Olur mu ama hiç! :)
Haftaya 2. yaşım bitecek. Yaklaşık 1 aydır ise fena halde dillenmiş durumdayım. Kurduğum cümlelere, şirin şirin cilveli cilveli konuşmalarıma görenler dayanamıyor. Öyle güzel şeyler söylüyorum ki. Her duyduğumu tekrar edişim süper mesela. Etrafımdakilere seslenişim: Annecim, annanecim, annesi, ananesi, Başarcım, Emrecim, Hacercim, Babacım... Hatta bu kibarlığım o kadar ileri boyuttaki bebeklerime de bu şekilde hitap ediyorum: Apo'cum, Bobo'cum gibi. 
