Cumartesi günü, anneannem, annem ve babam ile birlikte IKEA'ya gittik. Orada Nadya ablayı gördük. Biz tam içeri girerken o da alışverişi bitirmiş evine dönüyordu. Beni görünce ne kadar da büyümüş olduğumu söyledi anneme. IKEA'da dolaşırken hep annemin kucağında olmak istedim. Zaten bu haftasonu sürekli annemin kucağında olmak istedim. Bunun nedeni ya yeni dişimin bende yarattığı sıkıntı ya da annem beni haftaiçi bıraktığı için ondan intikam alma isteğim sanırım. Son bir haftadır geceleri de bir ara uyanıp annem beni yanında yatırmadan tekrar uykuya dalmıyorum. Yatağıma yatırılınca da hemen uyanıyorum. Sanırım anneme aşırı bir düşkünlük oluştu bende. Halbu ki annem beni buna alıştıracak hiçbirşey yapmadı, ben 2 aylıkken odalarımızı ayırdı ama yine de ona sarılmadan uykuya dalmıyorum artık. Eskide babama da sarılıp uyuyabilirdim. Ama artık tamamen sadece annemi istiyorum. Bu annemi biraz yoruyor galiba. Umarım tekrar eski düzenime yakında dönebilirim.Neyse, IKEA'dan bahsediyordum. Ben saatlerce annemin kucağında gezince, çok yoruldu tabii ki. Pestil vaziyette attı beni restorandaki mama sandalyesine. Onlar yemek yerken ben de bir güzel yoğurdumu yedim, tabi kıpır kıpır vaziyette... Bu foto da o günün bir hatırası olsun.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder