Ardından soluğu doğru her zamanki yerimiz olan anneannemlerin otoparkında aldık.Burayı seviyorum çünkü hep minik minik çakıl taşlarıyla oynuyorum, hem de pisi pisi leri kovalayabiliyorum. İşte yine böyle bir pisi pisi sevgisiyle meşguldüm ki Onlar geldiler.
Onlar benim diğer ailem. Hacer Teyzem, oğlu Emre Abim ve de babası Süleyman Dedem. Süleyman Dedemin aslında yaşı çok genç ama benim minikliğimden beri kendine hep dede dedirttiriyor bana. Ben de alıştım. Onu ne zaman görsem "dede!" diye sesleniyorum. Hatta sokakta ona benzeyen başka adamlar görünce de "dede!" diye sesleniyorum artık. Onlar da ekibe katılınca tam bir kutlama oldu yani!
Bu arada Emre abimle de poz vermeye bayılıyorum.
Hep birlikte güneşlendik, kedileri kovaladık, taşları fırlattık. Sonra onlar babaannelerine gidince biz de anneannemlere gittik. O kadar yerlerde yuvarlanınca güzel bir banyoyu hak etmiştim çünkü.Annem tüm bunları kaçırdı üzgünüz ki! O da bugünü kendi için gezme günü ilan etmişti ve bu nedenle yanımızda değildi! Napalım! Neler kaybettiğini fotoğraflarımızdan görür artık :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder