Annem bir süredir çok uzaklardaydı. İş için Brezilya'daydı. Orası dünyanın bir ucuymuş. Gideceği günün gecesinde bana sıkı sıkı sarıldı. Bütün gece birlikte uyuduk. Sonra sabah kalktım, bir de baktım ki annem yok :(Yaklaşık 6 gün sürdü ayrılığımız. O yokken bana anneannelerim, babam ve de Hacer teyzem çok güzel baktılar. İlk gece babamla kaldım. Babam diyor ki,: o gece annemin yokluğunu hissetmişim. Sürekli uyanmışım, uykuya dalmakta zorlanmışım. Babam beni uyutmak için çareyi bana annemin tişörtünü vermekte bulmuş. Hatırlıyorum. Tişörte sarılır sarılmaz hemen uyudum.
Diğer günlerde ise anneannemlerde yattım. İkinci günden sonra keyfimin yerine geldiğini söylüyor herkes. Ara sıra "anne-anne" diye seslenerek etrafta annemi aradıysam da bu hüzünlü hallerim çabuk geçti. Annem burada yokken yürümelerim iyice gelişti. Oyunlarım da.
Babam her gün anneme o günümün nasıl geçtiğini anlatan detaylı mailler attı. Bazen de telefonda konuştuk.
Derken iki akşam önce annem geldi. Onu kapıda ilk kez görünce önce şaşkın şaşkın baktım. Bu şaşkınlığın ardından hemen atıldım annemin kollarına. Yüzünü öpmeye, sıkıca sarılmaya başladım. O gece de yine annemle uyudum. Daha doğrusu ben uyudum o bütün gece beni izledi.
Canım annem bana oralardan ciciler getirmiş. Yaz gelsin, bu cicilerimi giyerek denize gideceğim. Yaşasınnn...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder